Bi gün işten çıkmış eve gidiyordum saat 01.30 falandı yanılmıyorsam. Her zaman uğradığım seyyar
pilavcıya yanaştım, selamlaştık dedim bana bir tane versene tavuklu, üstüne başka bir şey koyma sadece tombul acı biber olsun. tamam dedi. Orada biraz alkollü ellili yaşlarda bir amca yanda sakin sakin pilavını yiyen bir gence, "nerelisin sen" diye durduk yere sordu. Bizimki bi iç çekti. Şimdi hatırlamadığım bi yer söyledi. Bizim yaşlı amca da haa bende şuralıyım. "şuralılardan adam çıkmaz ama" dedi. Bizim genç bi kere daha iç çekti. Adama bakıp gülümsedi ve sonra "adam anasının *mndan çıkar amca" dedi. Hepimiz donduk kaldık. Yaşlı amca heeee diyebildi bir tek. Sonra devam etti bizim gençten eleman "adam dediğin oradan çıkar başka bi yerden çıkmaz" her memleketten itte çıkar o.çocuu da çıkar, şerefsizi de, delikanlısı da çıkar. O yüzden çok takma abi o meselelere dedi. Sonra pilavını bitirdi borcunu ödedi. Herkese hayırlı akşamlar deyip çekti gitti. Bizde usul usul pilavımızı yiyip dağıldık.
bol bol gece yarıları çıkıp yürü (karanlığın bile örtemediği ayıpları, acıları gör), toplu taşıma araçlarını kullan (müşteri velinimetimizdir babında ona buna telefon numaranı ver), pilav ye (yanında gün görmemiş ayarları katık et bünyene) sonra git yatağına (gün boyu aklına hafzalana kazınmış canavarlar, cadılar, ipneler, pilav ayarcılarıyla savaş uykunda) ve sonrasında da kafeye göm kafanı. hadi gömdüm.
YanıtlaSiledit: havsala yı hafzala olarak yazan beyinsizi görürsen söyle anneciği yanımda merak etmesin.
YanıtlaSil